De eerste week.

De eerste echte week zit er op. Dus bij deze kort en bondig verslag van de interessante dingen die ik heb meegemaakt.

Voor de mensen die het misschien niet weten, of die het vergeten zijn, ik ga hier meer doen dan alleen reizen. Ik ga namelijk Social Entrepreneurship studeren. Dit houdt in dat ik ondernemerschap ga studeren met een specialisatie in het helpen van de minder bedeelden. In de eerste week begonnen we al gelijk en gingen wij met zijn allen naar de townships om onze projecten te ontmoeten. Ieder van ons (we zijn verdeeld in werkgroepjes) kreeg een business project en een social development plan toegewezen. Dit houdt in dat we bij het business project gaan helpen met skills development en via het schrijven van een businessplan. Het social developmentplan houdt in dat wij gaan helpen door middel van vrijwilligerswerk en geldinzamelings acties (dus, ja! Bereidt je voor!).

Ons sociale developmentplan is Bessies Daycare. Zij vangt babies en kinderen op voor niks. We hebben haar afgelopen woensdag gesproken en hebben deze woensdag een afspraak met haar om langs te komen bij haar daycare. Het probleem is bij haar daycare dat de gebouwen waar zij de baby’s opvangt geen ventilatie heeft en dat wanneer het regent (ja dat komt regelmatig voor) het hele gebouw onderstroomt met water. Verder, omdat zij geen geld binnenkrijgt heeft ze geen geld om haar personeel geld te geven. Op dit moment lost ze het op door middel van training aan haar personeel aan te bieden. Maar op lange termijn, is dit natuurlijk geen oplossing.

Als jij je afvraagt wat jij je voor zou moeten stellen bij een township, dan zou ik zeggen dat je een soort van krottenwijk in je hoofd moet hebben. Sommige mensen hebben wel een huisje van steen, maar veel van deze mensen hebben een heel simpel hutje van spaanplaten. Armoede is hier vaak de regel, en niet de uitzondering. Door de mindset van deze mensen blijven ze vaak ook in die armoede steken, generatie op generatie. Waar wij van onze ouders horen van kleins af aan dat we alles kunnen worden wat we willen en waar ze ons steunen, krijgen zij te horen dat ze het toch niet hoeven te proberen omdat ze het of niet kunnen of omdat er geen geld is.

Verder is heb ik een gedeelde kamer met Megan, een klasgenootje uit Leeuwarden. De kamer is vrij klein maar heeft wel een eigen badkamer (en een heel vervelende douche die alleen maar heel heet of heel koud kan). De keuken delen we hier met ongeveer met 50 personen. Hygiëne is dus soms ver te zoeken. Gelukkig is uit eten goedkoop. Voor een normale maaltijd betaal in een gemiddeld restaurant betaal je tussen de 50 en de 80 Rand zonder drank. (100 rand is 5.50).

Het strand hier ziet er echt idyllisch uit, maar helaas omdat de stroming zo sterk is, moet ongeveer 20 minuten lopen naar een strand waar je kunt zwemmen. Je kunt je dus waarschijnlijk ondertussen wel voorstellen dat je met dit mooie weer en de onwaarschijnlijk mooie omgeving niet van het vakantiegevoel afkomt. Zeer gevaarlijk.

Meer avonturen volgen snel. Aankomend weekend is het de bedoeling dat we naar Addo National Elephant Park gaan. Spannend!

Groetjes uit Zuid Afrika.